Toen Samirah tijdens de coronaperiode in het crisisteam van de GGD terecht kwam, werd ze er zo door gegrepen dat ze op dagelijkse basis aan het werk wilde zijn met crises. Als adviseur Crisisbeheersing is ze het ene moment bezig met het schrijven van plannen en het andere moment moet ze snel schakelen tijdens incidenten: elke dag is een uitdaging.
Waarom wilde je bij de VRG werken?
“Hiervoor werkte ik bij de GGD en tijdens de coronacrisis kwam ik terecht in het crisisteam. Daarbij werkte ik ook samen met mensen van Veiligheidsregio Groningen. Ik vond het zo leuk om mee te draaien in het crisisteam dat ik dacht: ik wil ook aan de slag bij de VRG, zodat crises onderdeel worden van mijn dagelijkse werk. Bezig zijn met de actualiteit en snel schakelen spreken met enorm aan. Ik heb me ingelezen, gesprekken gevoerd en op een gegeven moment kwam er een vacature vrij.”
Wat houdt jouw functie precies in?
“Als adviseur Crisisbeheersing heb ik specifieke dossiers onder mijn hoede. Een voorbeeld is maatschappelijke onrust. Mijn werk bestaat uit het puzzelen: schrijven van plannen, contact leggen met netwerkpartners, actief meedenken in landelijke werkgroepen en zorgen dat processen op elkaar afgestemd zijn. Ik zorg dat de planvorming binnen mijn dossiers actueel blijft, zodat als er iets gebeurt, iedereen precies weet wat hij moet doen.”
“Om dat goed te kunnen doen heb ik veel contact met netwerkpartners, zoals politie, maar ook met collega’s van andere veiligheidsregio’s. Zodra een onderwerp uit één van mijn dossiers in de actualiteit komt, ga ik schakelen. Bijvoorbeeld als ik signalen krijg van netwerkpartners.”
Wat maakt jouw werk zo uitdagend?
“Aan de ene kant heb ik rustige dagen waarop ik me bezig houd met planvorming en aan de andere kant is het hectisch als er iets gebeurt binnen één van mijn dossiers. Die afwisseling spreekt me aan. Tijdens een nieuwe crisis voel ik me net Sherlock Holmes: ik ben dan bezig met het oplossen van puzzels, het bedenken van mogelijke scenario’s en de vertaling richting het bestuur. Wie heb ik nodig en wat heb ik van diegene nodig? We kunnen niet voorspellen wat er op ons af komt, maar we kunnen ons er wel op voorbereiden.”
Welk werkmoment is je bijgebleven?
“Ik heb al veel mooie werkmomenten gehad, maar één die eruit sprong was de asielcrisis. Op een gegeven moment kregen we signalen van onze netwerkpartners dat het wel eens uit de hand kon gaan lopen in Ter Apel. Met een klein kernteam hebben we in hele korte tijd stappen kunnen zetten om die crisis met elkaar aan te pakken. We hebben heel snel contact gemaakt met nieuwe netwerkpartners zoals het IND en het COA. Soms waren we zelfs voor de actualiteit aan. Als crisisteam raak je in korte tijd heel goed op elkaar ingespeeld, dat is bijzonder. Het is mooi om op die manier een maatschappelijke bijdrage te kunnen leveren.”
Kun je iets vertellen over de doorontwikkeling van de sector Crisisbeheersing?
“Als veiligheidsregio krijgen we steeds meer te maken met langdurige en politiek complexe crises, zoals corona en de asielcrisis. Dit heeft ons geleerd dat voorwaarts denken essentieel is. Als veiligheidsregio hebben we een aantal ambities vastgesteld om voorbereid te zijn op langdurige crises. Deze ambities worden vertaald naar beleidsdoelstellingen en opgaven waar we als VRG samen met onze netwerkpartners uitvoering aan gaan geven. Het is heel mooi om daar onderdeel van te zijn.”