“Er zit wel een beetje een crisisgekkie in mij”

Vers afgestudeerd kwam Anne Ruth terecht bij Veiligheidsregio Groningen, als communicatiemedewerker. Ze voelt zich er inmiddels als een vis in het water. Daarnaast heeft Anne Ruth ook een crisisfunctie en draait ze één keer in de zes weken piket als omgevingsanalist.

Waarom wilde je bij de VRG werken?

“Tijdens mijn afstudeerproces in 2021 kwam ik erachter dat ik iets anders wilde doen dan ik dacht. Ik heb stage gelopen bij een kleinschalig marketingbureau. Ik merkte dat ik het werken voor verschillende klanten minder leuk vond dan ik dacht, omdat ik voor mijn gevoel steeds opnieuw het wiel moest uitvinden.”

“Liever wilde ik werken voor één wat grotere organisatie met een rode draad. En daarbinnen dan wel bezig zijn met verschillende communicatiedisciplines, dus niet alleen social media, of alleen teksten schrijven. Toen ik deze vacature bij de veiligheidsregio tegenkwam werd ik gelijk enthousiast. Mijn moeder zei zelfs: ‘dit past eigenlijk iets te goed bij je’. Uiteindelijk heb ik gesolliciteerd en heb ik de baan gekregen!”

Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit?

“Dat is best lastig te zeggen, want geen dag is hetzelfde. Als ik veel afspraken heb ga ik vaak naar kantoor en op dagen met weinig of geen afspraken werk ik thuis. Ik begin altijd met het openen van mijn mail en het intranet. Dan bekijk ik wat de prioriteiten van de dag zijn.”

“De ene dag maak ik een advertentie voor een vacature in een blad, de andere dag focus ik me samen met een collega op onze social media-kanalen en weer een andere dag ga ik de provincie in om alle brandweerkazernes op de foto te zetten. Ook komen er vaak veel ad hoc-dingen tussendoor. Heel tof die afwisseling!”

Daarnaast heb je ook een crisisfunctie. Kun je daar wat meer over vertellen?

“Eén keer in de zes weken heb ik een week piket. Dan heb ik 24/7 mijn pieper bij me en kan ik tijdens een groot incident opgeroepen worden als omgevingsanalist. Dan kijk ik wat er online en in de media wordt gezegd over een incident zoals een grote brand of een gaslek: geruchten, vragen en emoties. Of misschien wordt er wel helemaal niet over gesproken, maar dat is dan ook relevant om te weten.”

“Die informatie koppel ik terug aan collega’s, zoals de brandweerwoordvoerder. Die heeft dan input over wat hij nog kan of moet communiceren. Ik heb anderhalf jaar piket gedraaid voordat ik voor het eerst werd opgeroepen. Toen was het wel gelijk twee keer in één week raak met twee grote branden.”

Wat maakt de VRG bijzonder als werkgever?

“Ik vind het heel tof dat het eigenlijk twee organisaties in één zijn. Met een druk op de knop gaat iedereen tijdens een incident in een soort actiemodus en zorgen we er samen voor dat we zo snel mogelijk terugkeren naar ‘normaal’. Ik ben dan een klein radertje in het geheel en heb niks te maken met de incidentbestrijding, maar het is wel tof om in de crisismodus te gaan en iets te kunnen bijdragen. Er zit wel een beetje een crisisgekkie in mij, ben ik achter gekomen.”

“Daarnaast is het stiekem gewoon heel vet om voor de brandweer te werken. Wie droomde er vroeger niet van om brandweerman of -vrouw te worden? Het blijft tof om door de kazerne te lopen, al die wagens te zien staan en te weten dat je daar onderdeel van uitmaakt.”

Wat was jouw meest gedenkwaardige moment bij de VRG tot nu toe?

“Ik denk meteen aan twee grote oefeningen waar ik bij ben geweest. Eentje op Chemie Park Delfzijl, toen ik net was begonnen. Ze hadden een heel spectaculair scenario bedacht met onder meer een helikopter die was neergestort.”

“Ook ben ik vorig jaar bij een grote oefening in Winschoten en Delfzijl geweest. Toen stond er onder meer een terroristische aanslag in het scenario en bevond ik me ineens tussen ‘schietende’ mannen van de Dienst Speciale Interventies van de politie. Niet iets dat je iedere dag meemaakt!”